۲۱۳

روزا میگذرن 

تقریبا پر از استرس، پر از حساب و کتاب ، پر از دو دو تا چهار تا 

گاهی به همسری میگم میشه کمی آرامش فکری داشته باشیم 

خستم 

خسته 

دوشنبه با همسری ناهارو بردیم و زدیم بیرون . گرچه که به خاطر اینکه من برا اولین بار وسایل پیک نیکو میچیدم ، نه نون و نه آب و نه بادبزن برا کباب کردن جوجه هامون و نه ........ نبرده بودیم 

خلاصه گذشت ولی به خاطر نیاز شدید من WC مجبور شدیم زودتر برگردیم :) 

چه وضعشه انقدر خانما تند و تند باید برن ولی آقایون یه روز کامل هم اگه در دسترسشون نباشه براشون چندان اهمیتی نداره 

چی بنویسم؟ از کجا بگم؟ 

ناراحتم که بانو (شب آویز ذهنم برا مدتی نمیخواد بنویسه)  

از همه کسایی که به یادم بودن ممنونم 

راستی اسم جدید .وبلاگمو توجه کردین ؟ مدتی بود احساس میکردم اون اسم قبلی( من و شوشو) یکم لوس بود و به درد این روزای سخت زندگی من و همسری نمیخورد .  

کاشکی یه جوری میشد یکم گشایش پیدا میکرد زندگیمون. نه که بگم بده خدا هزاران مرتبه شکر خیلی هم خوبه و رو به پیشرفت ولی انتظار من از زندگی خیلی بیشتره . شاید این انتظار و توقع خوبه و باعث تلاش بیشتر بشه ، شایدم بده و باعث میشه از زندگی الانم لذت کافی رو نبرم . نمیدونم فعلا که اوضاع اینجوره و کاریش نمیشه کرد