۵۵دیدم که جانم می​رود

 ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می​رود
 وان دل که با خود داشتم با دلستانم می​رود 

                                                       من مانده​ام مهجور از او بیچاره و رنجور ازاو 
                                                       گویی که نیشی دور از او در استخوانم می​رود
 گفتم به نیرنگ و فسون پنهان کنم ریش درون
 پنهان نمی​ماند که خون بر آستانم می​رود
                                                           محمل بدار ای ساروان تندی مکن با کاروان 
                                                           کز عشق آن سرو روان گویی روانم می​رود
او می​رود دامن کشان من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان کز دل نشانم می​رود 
                                                        بازآی و بر چشمم نشین ای دلستان نازنین
                                                        کآشوب و فریاد از زمین بر آسمانم می​رود
 صبر از وصال یار من برگشتن از دلدار من
گر چه نباشد کار من هم کار از آنم می​رود
                                                    در رفتن جان از  بدن گویند  هر نوعی سخن 
                                               من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می​رود 

همسرم ساعت ۱۱ صبح رفت سفر و اینجورکه از شواهد پیداست ،انشالا ۲۰ مرداد برمیگرده یعنی ۱۰ روز کامل  

مامان و داداشم با خاله رفتن تهران از اونجا هم انشالا میخوان برن مشهد 

من موندم و یه دل تنگ و دفتر رفتن و تنهایی و نت و فارسی۱ و البته نصف هندونه ای که تو یخچال از دیروز مونده و باید تنهایی بخورمش!!!!!